Back to Top

Category: Parents

मुलांवरच्या मालकी हक्कात आपण स्वतःला तर विसरून जात नाही आहोत ना???

डाॅ. स्वाती गानू 

प्रसंग १

सारा आणि जुई नऊ वर्षांच्या एकाच शाळेत आणि एकाच वर्गात शिकणाऱ्या दोन छोट्या मैत्रिणी, घराच्या मागच्या टेरेसवर भातुकली खेळत होत्या. सारा म्हणाली, “अग जुई माझी इतकी घाई आहे न किचनमध्ये लंच करायचंय . मग टिफीन पॅक करायचे. रौनकला शाळेत सोडायचंय .” आणि मुव्ह फास्ट असं ती स्वतःशीच बडबडली . जुई म्हणाली ,” सारा मला पण दुपारी सुरभीला स्कूलमधून आणायचंय . तिचं खाणं झालं की ट्यूशन , नंतर आणखी दोन क्लासेसला घेऊन जायचंय , आणायचं. कस्सा दिवस संपतो कळतच नाही.एकमेकींचं बोलणं ऐकून मग त्या खुदुखुदू हसत सुटल्या . दोघीही आपल्या आईची नक्कल करत होत्या. तेवढ्यात त्यांच्याबरोबर असणारी मात्र गप्पगप्प असणारी मैत्रेयी म्हणाली, “मला न माझ्या आईसारखं नाही व्हायचंय . सारखं कुठल्यातरी क्लासला घेऊन जाणारी .” मला तिच्याबरोबर , बाबांबरोबर राहायचंय मात्र त्यांना हे समजतच नाही . मला आजीसारखं व्हायचंय . आजी कशी छान राहते . सारा आणि जुई तिचं बोलणं ऐकून म्हणाल्या, “आम्हाला पण तुझ्यासारखंच वाटत मैत्रेयी .

Read more

अभ्यास करण्याचे टेक्निक

अभ्यास करण्याचे हे टेक्निक वापरून पहा.

   डाॅ.स्वाती गानू टोकेकर 

 मुलांचं पूर्ण दिवसाचं गच्च वेळापत्रक पाहिलं की साडेचार तास शाळा,येण्याजाण्यासाठी अर्धा ते एक तास, ट्यूशन किंवा क्लासचे दोन तास असे किमान सात ते नऊ तास मुलं अभ्यास नामक गोष्टीसाठी मुलं गुंतलेली असतात. उरलेल्या वेळेत होमवर्क, असाईनमेन्ट, प्रोजेक्ट पूर्ण करतात.सेल्फ स्टडी करता वेळही नसतो आणि एनर्जीही नसते.इच्छा तर मुळीच नसते पण अभ्यास तर करावाच लागतो.परीक्षा जवळ आली की पालकांकडूनही प्रेशर यायला सुरुवात होते.मुलांमध्ये स्थिरता कमी असल्याने बैठक फार तर अर्ध्या तासाची असते.मुलं कंटाळतात म्हणून अभ्यास करण्याचे हे टेक्निक वापरून पहा.

●या टेक्निकला PORODOMO म्हणतात.

●Francesco Cirilo या व्यावसायिकाने 1980 च्या उत्तरार्धात हे टेक्निक वापरलं.तो टायमर म्हणून टोमॅटोच्या आकाराचे घड्याळ वापरायचा.इटालियन भाषेत टोमॅटोला Pomodoro म्हणतात. म्हणून या टेक्निकचं नाव Pomodoro पडलं.

Read more

आपल्याला आपल्या मुलांचा राग का येतो?

आपल्याला आपल्या मुलांचा राग का येतो?

प्रत्येकाची स्वतःची एक प्रतिमा असते. आपण स्वतःबद्दल जो विचार करतो ती आपली प्रतिमा बनते. आपण आपली प्रतिमा एकटेच नाही बनवत. अनेक बाहयघटक त्यासाठी कारणीभूत असतात. आपली प्रतिमा ही बऱ्याच अंशी आपल्या बालपणीच्या अनुभवांवर अवलंबून असते. आपल्या आईवडिलांची आपल्याविषयीची मतं, आपल्या कुटुंबातील इतर सदस्यांनी मारलेले टोमणे, मित्रमैत्रिणींची आपल्याविषयीची मतं, शाळेतील अनुभव; या आणि अशा अनेक घटकांनी प्रेरित होऊन आपण स्वतःची एक प्रतिमा निर्माण करतो. आपल्या मनाला आपण सांगतो की हा मी असा आहे किंवा ही मी अशी आहे.

Read more

*माफ करा पण शिक्षक आहे म्हणून बोलावेसे वाटते.

*माफ करा पण शिक्षक आहे म्हणून बोलावेसे वाटते……*
खरेच ऑनलाईन अभ्यासाची लहान मुलांना गरज आहे का…?????
मला असे वाटत नाही..
बऱ्याच शाळा ऑनलाईन सुरु झाल्या. ऑनलाईन लेक्चर, ऑनलाईन छंदवर्ग, ऑनलाईन स्पेशल ट्युशन वगैरे वगैरे…..
पण यात तुमच्या लक्षात येते आहे का की मुले बरेच तास स्क्रीन समोर आहेत…. आणि याच स्क्रीन साठी ते पॅनिक होत आहेत… तुमचे खरेच आहे की लॉकडाऊन मुळे ही परिस्थिती आपल्यावर ओढवलेली आहे…. पण काही पालकांना ही याचे अप्रूप आहे. आमची मुले ऑनलाईन अभ्यास करतात… याचे समाजमाध्यमावर फोटोही टाकले…. छान…. पण यातून निर्माण होणाऱ्या गंभीर परिणामांचे काय????? मुलांचे डोळे आणि मेंदू आजारी होत आहे…. मुलांना शिक्षकांची गरजच वाटेनाशी होत आहे. आता काय सगळेच यूट्यूब वर आहे… कशाला माहिती डोक्यात साठवा.. असेही मुलं सहज म्हणतात… मी या शिक्षणाच्या विरोधात नाही आहे…. पण लहान मुलांच्या डोक्यात इतक्या झपाट्याने आदळतंय की ती मुलं बिचारी कावरीबावरी झाली आहेत. त्यात आता परिस्थिती मुळे मुलं 24तास घरात आहेत मग मनोरंजना साठी टीव्ही, मोबाईल ओघाने आलेच…. बापरे…..
मुलांच्या कल्पकतेला, सृजनतेला आपण वेळ देत आहोत का????( आपण मध्ये सगळेच आलो )
अनेक तत्ववाद्यांचे, शिक्षण तज्ज्ञांचे असे मत आहे की “शांततेत सृजनता फुलते..”
मुलांना शांतता द्या.. त्यांना रिकामा वेळ द्या. ती मुले स्वतः च आपले खेळ निर्माण करतात, नवीन कल्पना प्रत्यक्ष उतरवण्याचा प्रयत्न करत असतात आणि ती जेव्हा खेळ निर्माण करतात तेव्हा ते अभ्यासच करत असतात. शिकवण्यापेक्षा स्वतः च्या चुकांतून, अनुभवातून शिकण खूप मोलाचे आहे. रवींद्रनाथ टागोर, विनोबा भावे, महात्मा गांधी यांचे फक्त गोडवे न गाता त्यांची शिक्षण पद्धती अमलात आणण्याची आज खऱ्या अर्थाने गरज आहे….. काय माहिती आज पालकांना ऑनलाईन अभ्यासाची गरज भासऊन त्यांना पॅनिक करून, ऑनलाईन अभ्यास नाही केला तर मुलं ‘ढ’ राहतील असा बिनबुडाचा धोका निर्माण करून काही लोक करोडो कमवत नसतील ना????? …. याचा विचार करा….
आपण सुजाण पालक आहोत
सुशिक्षित आणि सुसंस्कृत आहोत… आई आणि बाबा म्हणून वेळ देऊया मुलांना… माझ्यात व्यक्ती म्हणून जे चांगले आहे ते देऊया ना आपण मुलांना. महेश काळे यांची पहिली संगीताची गुरु त्यांची आईच आहे इथे खूप उदाहरणे देता येतील विज्ञान क्षेत्रात, कला क्षेत्रात अशी अनेक उदाहरणे आहेत की त्यांच्या उत्कर्षाचा पाया त्यांच्या आई वडिलांनी उभा केला आहे.. वडील तबला वादक आहेत मुलाला शिकवा, आई छान स्वयंपाक करते शिकवा, अक्षर सुंदर असणे, रांगोळी छान काढणे, कपाट नेटके लावणे, अवांतर वाचन करणे, खेळ खेळणे, बुद्धिबळ, नवा व्यापार, शिकवणे. मुलांना मनाचे श्लोक, गीतापठण, निबंध लेखन, गणित, तुमची मातृभाषा शिकवा फार गरज आहे आता…..गाणी, नृत्य, कविता लिहिणे.., गोष्ट सांगने आणि तयार करणे इत्यादी……. एक माझ्या ओळखीतले गणिततज्ञ आहेत एकदा त्यांना विचारले कशी काय गणितात आवड निर्माण झाली… तर ते म्हणाले, की माझे बाबा रोज एक गणित फळ्यावर मी उठायच्या आत लिहून ठेवत आणि ते सोडवल्यावरच खाली खेळायला सोडत असत, रोज वेगळा विचार वेगळं गणित मज्जा येत असे…यातच गोडी लागली… जेवना आधी रोज पाढे….
बऱ्याच गोष्टी आहेत हो ज्या आपण मुलांना शिकवू शकतो आपल्या भावनांचा स्पर्श असतो तिथे. आपले मातृत्व आणि पितृत्व आपण देत असतो. थोडक्यात संस्कारांची शिदोरी आपण या शिकवण्यातून देत असतो….
सोपे सांगायचं तर quality time द्या मुलांना
आपण स्वतः जे काही शिकवतो त्याद्वारे आपण नसल्यावरही आपण त्याच्या बरोबर असू…..सतत….त्यांच्या सुंदर आठवणीत….विचार करा आणि या ऑनलाईन च्या गुदमरुन टाकणाऱ्या, ताण देणाऱ्या शिक्षणापेक्षा आपला वेळ, सहवास त्याना देऊया कारण नोकरी मुळे आई बाबांना मुलांसाठी वेळच नसतो….ही चांगली संधी आहे मुलांना समजून घेण्याची आणि आईबाबा काय आहेत हे कळवून देण्याची…..मुलांशी बोला, गप्पा मारा, त्यांचे मित्र बना…..
“मुलं फार लवकर मोठी होतात हो….. ” वेळ नाही देत आपल्याला…………..c&p

Read more

Breastfeeding series 3

डिलिव्हरी झाल्यावर पहिल्या तासात बाळाला breastfeeding दयावे 👍 त्यानंतर बाळ बरेच दा झोपी जाते .
बाळाचे “feeding cues ” असतात .ह्याचा अर्थ बाळा ला भूक लागल्यावर काही सिग्नल्स देत असते त्याला फीडिंग cues म्हणतात ,ते काय असतात ते मी आता सांगते .
👶🏻1. Lip smacking ,ओठांची चोखण्या सारखी हालचाल करणे
2.👶🏻Head turning to look for breast _ डोके एकबाजूला वळवून स्तनाचा शोध घेणे
3.👶🏻Hand and fist moving to mouth _ हात आणि मूठ तोंडात घालायचा प्रयत्न करणे

Read more

Planning ,management and execution is the key for good and happy parenting

Pregnancy कन्फर्म झाली की ती पुढे जाऊ द्यायची की नाही? ह्याचा निर्णय हा आई आणि बाबांनी मिळून घ्यायचा असतो .आपण भावनिक ,शारीरिक आणि आर्थिक दृष्टीने ही नवीन जबाबदारी पेलायला सक्षम आहोत का ? ह्याचा विचार व्हावा .तसेच जसे पूर्वी एकत्र कुटुंब असायचे ,त्यामुळे मुले सांभाळणे ही जबाबदारी एकट्या आईवर पडत नसे ,किंबहुना तिच्याकडे मुल फक्त स्तनपानासाठीच आणले जायचे , इतर वेळेस ती आपली दुसरी कामे करू शकत असे .पण आता ती परिस्थिती नाही ,त्यामुळे बाळाची जबाबदारी घेण्याअगोदर हा विचार नक्कीच केला जावा .

Read more

Breast feeding series 2

Breast feeding series no 2
गरोदरपणात वेळच्या वेळी केलेल्या आपल्या स्त्रीरोगतज्ञांच्या visits खूप महत्वाच्या असतात .आईचे वजन ,रक्ताचे प्रमाण , सोनोग्राफी ,काही रक्ताच्या गरजेच्या तपासण्या ह्याच्या बरोबरच एकदा पहिले गरोदरपण असलेल्या आईने आपले स्तन त्यांच्या कडून तपासून घ्यायला हवे ! काही स्त्रियांमध्ये स्तनाग्रे ( nipples) ही आत मध्ये वळलेली असतात / रुतून बसल्यासारखी ती stimulate केल्यावर टोकदार होत नाहीत ( inverted / retracted nipples ). असे काही असल्यास पुढे बाळाला स्तनपान करतांना प्रॉब्लेम येऊ शकतो .तुमच्या डॉक्टर तुम्हाला retracted nipples च्या ग्रेडिंग नुसार उपाय सांगू शकतात .जास्त retraction नसेल तर हलक्या बोटांनी रोज तेल लावून ते बाहेर ओढण्याचा व्यायाम ,किंवा 20 CC ची syringe वापरून एक vaccume pump तयार केला जातो ( त्याची माहिती मी या आधी एका स्तनपानाच्या व्हीडिओ मध्ये आधी दिलेली आहे ) तो वापरून स्तनाग्रे बाहेर खेचली जातात .

Read more

Breast feeding series no 4

Breast feeding series no 4
😊😊😊😊😊
बाळाचे feeding cues लक्ष्यात येताच त्याला आईने लगेच जवळ घ्यावे .😊
बसून पाजत असेल तर पाठीला आधार घेत टेकून बसावे , बाळाच्या खाली उश्या घ्याव्या ,स्किन to स्किन कॉन्टॅक्ट झाला पाहिजे .बाळाचे पोट आणि आईचेपोट या मध्ये कुठला ही कपडा न येता ,एकमेकांना स्पर्श करत असावे .बाळाचे तापमान आणि हृदयाची गती असे केल्यामुळे नियंत्रित राहते ,बाळ शांत होते ,आई देखील मग थोडी रिलॅक्स होते . 😊😊

Read more

Breastfeeding series no 5

ह्या पोस्ट मध्ये आपण आईच्या दुधाचे transition म्हणजे ते कसे बदलत जाते ते पाहू 😊😊
A .👼 : चीक (Colostrum )
१ . गर्भारपणात तयार होणारे असते हे दूध
२. बाळाला मिळणारे पाहिले दूध
३. ह्यात जास्त प्रमाणात प्रथिने ,व्हिटॅमिन्स ,आणि मिनरल्स असतात
४. अनेक आजारांपासून संरक्षण मिळण्यासाठी त्यात antibodies खूप प्रमाणात असतात .
B .👼 कोवळे दूध(Transitional milk )
१. चीक आणि परिपक्व दुधाचा हा मिलाप असतो
२. प्रथिने ,लॅक्टोज ,आणि फॅट्स ने परिपूर्ण असते .
३. पाण्यात मिसळणारे व्हिटॅमिन्स भरपूर प्रमाणात असतात .
४. Antibodies देण्याचे काम हे करतच असते

Read more

॥ एक से भले दो ॥ पालक म्हणून घडताना

॥ एक से भले दो ॥
पालक म्हणून घडताना
– डॉ. मेधा फणसळकर, माणगाव, ता. कुडाळ, जि. सिंधुदुर्ग.
“मुले म्हणजे देवाघरची फुले”, “मुले म्हणजे मातीचा गोळा, जसा आकार द्यावा तशी घडतात” असं बरंच काय काय वाचल्यामुळे पालकाच्या भूमिकेत शिरले तेव्हा अनेक स्वप्नं डोळ्यापुढे रंगवत होते. मिळतील तेवढी पालकत्वावरची पुस्तकं, व्याख्यानं यांचा फडशा पाडला होता. या सगळ्याचे खुमखुमीत आपले प्रयोग आपल्याच मुलांवर करायचं फक्त बाकी होतं.
आमच्या बाबतीत तर जुळी मुले!त्यातही एक मुलगा व मुलगी! दिसण्यापासून स्वभावापर्यंत त्यांचे सगळेच गुणधर्म वेगळे होते. जन्मल्यानंतर काही महिने केतकी रात्री जागणार आणि कैवल्य दिवसा जागणार! कैवल्य थोडा नाजूक, त्यामुळे स्तनपान करण्यापेक्षा बाटलीने दूध पिणे त्याला सोपे वाटत असे. याउलट केतकीला बाटलीचे दूध आवडत नसे. दुपट्यात पूर्ण गुंडाळून ठेवल्यावर त्याला सुरक्षित वाटत असे व तो शांत झोपत असे. तर तिला दुपट्यात गुंडाळले की ती अस्वस्थ होत असे आणि हात- पाय आदळून त्यातून सुटका करण्याचा प्रयत्न करत असे. आता मोठे झाल्यावरही त्याला सर्व गोड पदार्थ आवडतात, तर तिला झणझणीत तिखट आवडते. तो अजूनही अतिशय हळवा आहे व ती मात्र व्यवहारी आहे. त्यामुळे आता वयाच्या 24 व्या वर्षी बऱ्याचदा त्याला योग्य मार्गदर्शन करण्याचे काम आमच्यापेक्षा तीच चांगल्या पध्दतीने करते. अशाप्रकारे आम्हाला एकाच वेळी दोन दोन आघाड्या सांभाळाव्या लागत असल्यामुळे दोघांवर वेगवेगळे प्रयोगही करायला मिळत.
शाळेतून आल्यावर दप्तर एका बाजूला कसेबसे टाकणे, भराभरा हातपाय धुवून कपडे बदलणे आणि चहा व खाऊ खाऊन खेळायला पळणे ही केतकीची नेहमीची सवय! त्यामुळे शाळेतून आल्यावर 15 व्या मिनिटाला ती बाहेर पडे. पण या सर्व गडबडीत दप्तरातून डबा काढून घासायला टाकणे ती नेहमी विसरत असे. यावरुन आमची रोज वादावादी होत असे. शेवटी तिला तंबी दिली की “आजपासून मी तुला आठवण करुन देणार नाही. पण ज्या दिवशी डबा घासलेला नसेल त्या दिवशी शाळेत डबा मिळणार नाही.” हे जेव्हा सांगितले त्या दिवशी ती नेहमीप्रमाणे दप्तरातून डबा काढायला विसरली होती. पण रात्री जेव्हा अभ्यास करायला तिने दप्तर उघडले त्यावेळी तिच्या ते लक्षात आले आणि मग तिने तो माझ्या नकळत आणून गुपचूप घासून ठेवला. दुसऱ्या दिवशी माझ्या ते लक्षात आले, पण मी आपल्याला काही कळले आहे हे दाखवलेच नाही. त्यानंतर दोन- तीन दिवस डबा इमाने- इतबारे शाळेतून आल्या आल्या काढला गेला. मला अतिशय आनंद झाला. मनात म्हटले, “चला, माझ्या लेकीला एक चांगली सवय लावण्यात मी यशस्वी ठरले.” पण माझा हा आनंद दोन दिवसच टिकला. कारण दोन दिवसांनी पुन्हा तिचा पहिला क्रम सुरु झाला- विसरण्याचा!
पण तिने आता रोज रात्री डबा घासून ठेवण्याचा क्रम सुरु केला. यावर तिची प्रतिक्रिया होती, “तुला डबा घासलेला मिळाल्यास बास ना?” तिचे तर्कशास्त्र योग्य असल्यामुळे मी निरुत्तर झाले. शिवाय हाही विचार केला की त्या निमित्ताने तिला आपल्या वस्तू स्वच्छ करायची सवय लागते आहे. ‛हेही नसे थोडके!’ पण आजतागायत तिच्या वस्तू जागेवर ठेवण्याची सवय मी तिला लावू शकले नाही. याउलट मुलगा मात्र पहिल्यापासूनच व्यवस्थित! त्याच्या सर्व वस्तू कायम व्यवस्थित जागेवर ठेवलेल्या असतात. अगदी बारीक खोडरबरापासून लॅपटॉपच्या बॅगेपर्यंत सर्व वस्तू टापटीप असतात.
दुसरा एक अनुभव असाच! मला स्वतःला वाचनाची आत्यंतिक आवड असल्यामुळे मुलांनीही भरपूर वाचावं असे मला कायम वाटायचं. त्यांच्यापुढे सतत पुस्तके दिसली पाहिजेत असं ऐकलं होतं. म्हणून मग मी सतत नवनवीन पुस्तके, गोष्टींच्या सीडी याचा खजिना कायम त्यांच्यासमोर ठेवत असे. जोपर्यंत त्यांना वाचता येत नव्हते तोपर्यंत स्वतः पुस्तकातील चित्रे दाखवत गोष्टी सांगत असे. त्याचा परिणाम मात्र केतकीवर उत्तम झाला. तिला वाचनाची गोडी लागली. मोठी झाल्यावर एखादी कविता, लेखन ती उत्तम प्रकारे करु लागली. पुस्तक प्रदर्शन असले की ती मागे लागून मला घेऊन जायला लावायची. आता बऱ्याचदा नेटवर पुस्तके उपलब्ध होत असल्याने तिला हवी असणारी पुस्तके तिथेच वाचायला मिळतात. आम्हीही तिला कधीच कोणत्याही प्रकारच्या पुस्तक वाचनापासून अडवले नाही. कारण काही वेळा काही पुस्तके मुलांनी वाचण्यासारखी नाहीत म्हणून बाजूला ठेवली तर कुतुहलाने ती तीच वाचायचा प्रयत्न करतात आणि कदाचित जो परिणाम त्यांच्यावर होऊ नये असे आपल्याला अपेक्षित असेल तोच परिणाम बुमरँगसारखा आपल्यावर आदळू शकतो.
इथंही पुन्हा दोन वेगवेगळे अनुभव आले. जोपर्यंत मी गोष्टी वाचून दाखवत असे तोपर्यंत कैवल्य आनंदाने ऐकत असे. पण जेव्हा स्वतः वाचू लागला त्यावेळी मात्र वाचनाचा कंटाळा करु लागला. आजही तो तितक्या आवडीने पुस्तके वाचत नाही. पण किमान दररोजचे वर्तमानपत्र मात्र नियमित वाचतो.
त्यामुळे अशा पद्धतीने एखादा प्रयोग एकाच्या बाबतीत यशस्वी ठरला तर दुसऱ्याच्या बाबतीत सपशेल अयशस्वी ठरत असे. मग आम्हाला वेगवेगळ्या क्लुप्त्या शोधून काढाव्या लागत. म्हणूनच मुले जशी वाढत होती, मोठी होत होती तसे पालक म्हणून आम्हीही काहीतरी नवीन शिकत होतो.
कैवल्यला जन्माच्या वेळीच मेंदूचा पक्षाघात झाल्यामुळे तो चालू शकत नाही(cerebral palsy with spasticity). त्यामुळे त्याच्या उपचारांसाठी मला वारंवार पुणे- मुंबई फेऱ्या आणि मुक्काम करावा लागत असे. अशावेळी एकत्र कुटुंब असल्यामुळे मी केतकीला त्यांच्यावर, तिच्या बाबांवर सोपवून बिनधास्त राहू शकत असे. केतकीलाही त्यामुळे खूप लहान वयातच याची जाणीव झाली आणि नकळत ती समजूतदार बनत गेली. कैवल्यलाही आपल्या शारीरिक क्षमतेची जाणीव असल्यामुळे उत्तम शिक्षण हाच आपल्यासाठी पर्याय आहे हे उमगले आहे. त्यामुळे त्याचेही त्या दृष्टीने प्रयत्न चालूच आहेत.
या सर्वामध्ये पालक म्हणून भूमिका बजावताना आमची थोडी तारेवरची कसरत होत असे. ज्या गोष्टी केतकीला मिळणे आवश्यक आहेत त्या तिला वयानुरूप, क्षमतेनुसार मिळतील याची व्यवस्था करणे; पण त्याचबरोबर आपल्याला कुठे तरी डावलले जात आहे ही भावना कैवल्यच्या मनात निर्माण न होणे. कारण शारीरिक मर्यादा असल्याने काही गोष्टींना त्याला मुकावे लागते. त्यामुळे एका अर्थी पालक म्हणूनसुद्धा आमचे ते एक प्रकारे प्रशिक्षणच आहे असे मला वाटते.
म्हणूनच मी सुरुवातीला म्हटल्याप्रमाणे प्रत्येक मूल हे वेगळे आहे आणि त्यांना घडवताना प्रत्येक आई- बाबांना आलेले अनुभवही वेगवेगळेच असणार. आमच्या घरी एकाच वेळी वाढणारी ही दोन मुले, त्यांच्यावर संस्कार करण्याचा प्रयत्न करणारी आम्ही घरातील माणसे तीच! पण दोघांच्या बाबतीतले अनुभव मात्र पूर्णपणे वेगळे!

Read more